تاثیرات خشونت در رسانه ها

افرادی که زمان زیادی را صرف تماشای خشونت در رسانه‌ها می‌کنند، بر این عقیده اند که میزان خطر در جهان، بیشتر از مقدار واقعی آن است.

جورج گربنر طولانی ترین مطالعات در مورد خشونت‌های تلویزیونی را انجام داده است. در تحقیق ابتدایی او آمده است که بینندگان جدی تلویزیون،

جهان را همسان با تصاویر تلویزیون می‌دانند. هنگامی که برداشت‌های بیننده از جهان می‌بایست با تجسمات از تصاویر تلویزیونی تطبیق پیدا کند،

زمانی است که سبب می‌شود تا فرد بیشتر دچار بی اختیاری، اضطراب و وحشت زدگی شود. گربنر این حالت را «عوارض دنیای محقر» می‌نامد.

تحقیق گربنر نشان داد، آنهایی که زمان بیشتری را به تماشای تلویزیون اختصاص می‌دهند، به احتمال بیشتری:

۱) معتقدند که قربانی جنایتی خواهند بود.

۲) بر این باورند که همسایه آنها خطرناک است.

۳) بر این عقیده اند که ترس از جنایت مشکل شخصی بسیار جدی است.

۴) بر این عقیده اند که آمار جنایت در حال افزایش است، هرچند این گونه نباشد.

آندری گاسلین، جیکس دی گایز و گای پکوات تصمیم گرفتند تا فرضیه گربنر را در شرایط کانادا امتحان کنند. آنان پس از بررسی سیصد وشصت

دانشجو دریافتند، کسانی که بیش از اندازه تلویزیون نگاه می‌کنند، نسبت به دیگر افراد بر این باورند که جهان جای ناامنی است. با این وجود، آنان

بیننده‌های جدی را نیز یافتند که احساس ترس کمتری داشتند.
▪ مورد تحقیق:
طرز برخورد خانواده‌ها با تصاویر خشونت آمیز، مهم تر از خود این تصاویر می‌باشد.

تعدادی از مطالعات نشان می‌دهد که رسانه یکی از عواملی است که کودکان را در آستانه رفتارهای پرخاشگرانه قرارمی دهد. برای مثال، مطالعه

ای در نروژ بر روی بیست نوجوان نشان داد که ضعف در قوانین والدین که مشخص می‌کند پسرانشان چه چیزهایی باید تماشا کنند، عامل مهم تری

در بروز رفتارهای پرخاشگرانه نسبت به مقدار تماشای خشونت‌های موجود در رسانه می‌باشد. آنان همچنین اشاره کردند که مواجهه با

خشونت‌های دنیای واقعی همراه با خشونت‌های رسانه، سبب به وجود آمدن بسیاری از برخوردهای وحشیانه می‌شود. پسرانی که این دو را با

هم تجربه کرده اند، در موردشان این احتمال بیشتر است که تصاویر این خشونت‌ها را برای تشکیل شخصیت‌هایشان به کار گیرند تا موقعیت خود را

به عنوان اعضای گروه‌های غیر اجتماعی و منزوی تثبیت سازند.

از سوی دیگر، محققان براین باورند که طرز برخورد والدین با این خشونت‌ها می‌تواند از تأثیر آن بر روی کودکان بکاهد. هیوزمن و بچ راچ اضافه کردند:

«رفتار خانواده و طبقه اجتماعی که طرز برخورد با خشونت را مشخص می‌کند، عامل تعیین کننده مهم تری نسبت به میزان تماس با خشونت

موجود در رسانه‌هاست. خشونت‌هایی که هرچند مهمند، اما عامل ضعیف تری به شمار می‌آیند.»